آمونیاک برای تبرید در سال 1876 برای اولین بار در دستگاه فشرده سازی بخار توسط کارل ون لینده مورد استفاده قرار گرفت. در عین حال، دیگر مبرد ها مانند CO2، SO2 نیز به طور معمول استفاده می شود.

اما در سال 2020، توسعه CFC (کلروفلوئوروکربن ها) در ایالات متحده آمریکا، در سال 1920، پاندول را به نفع این مبرد ها تغییر داد، در مقایسه با سایر مبرد های مورد استفاده در آن روز، CFC ها مواد شیمیایی بی ضرر و بسیار پایدار بودند. عواقب آن برای محیط بیرونی انتشار عظیم مبرد در آن روزها قابل پیش بینی نیست. مبرد های CFC به عنوان یخچال های ایمنی ارتقا یافتند و در نتیجه تقاضای شتاب دهنده و موفقیت CFC افزایش یافت. این مبرد ها به عنوان فرستاده خدا و مواد شیمیایی ساخته شده توسط انسان شناخته شده است.

با توجه به موفقیت CFC، آمونیاک تحت فشار شدید قرار گرفت، اما موقعیت خود را به ویژه در تاسیسات صنعتی بزرگ و حفظ مواد غذایی حفظ کرد.

در سال 1980، اثرات مضر مبرد CFC آشکار شد و به طور کلی پذیرفته شد که مبرد CFC در کاهش لایه اوزون و گرمایش جهانی کمک می کند و در نهایت منجر به پروتکل مونترال (1989) شد که تقریبا تمام کشورها موافقت کردند که CFC را در یک مرحله برنامه زمان محدود.

با توجه به جدی بودن آسیب به جو و خطرات ناشی از انتشار CFC / HCFC و همچنین به علت اثرات گرمایش جهانی، تجدید نظر در پروتکل مونترال (1990)، 1992 (کپنهاگ) و 1998 Kyoto ژاپن خواستار برنامه ریزی فاز است. حتی HCFC نیز باید به مرحله بعد رها شود و اروپا رهبری داشته باشد.

بسیاری از کشورهای اروپایی استفاده از مبرد های HCFC را متوقف کرده اند، و همچنین مبرد جدید و همچنین مبرد هایی مانند آمونیاک و دی اکسید کربن مورد استفاده قرار گرفته است.

آمونیاک دارای مزایای متعددی است که توسط چندین دهه استفاده از سیستم های تبرید آمونیاکس اثبات شده است.

1. بهره وری انرژی
آمونیاک یکی از کارآمدترین برنامه های موجود در آن است که دامنه کاربرد آن از درجه حرارت بالا تا پایین است. با تمرکز فزایندۀ بیشتر در مصرف انرژی، سیستم های آمونیاک یک انتخاب امن و پایدار برای آینده است. به طور معمول سیستم آمونیاک سیل 15-20٪ کارآمد تر از همتای DX R404A خواهد بود. پیشرفت های اخیر ترکیبات NH3 و CO2 باعث افزایش کارایی بیشتر شد. NH3 / CO2

آبشار بسیار کارآمد برای کاربردهای کم و بسیار کم درجه حرارت (زیر -40'C)، در حالی که NH3 / CO2

سیستم های آب شور حدود 20٪ کارآمد تر از آبمیوه های سنتی است

2. محیط زیست
آمونیاک مبرد مناسبی برای محیط زیست است. این متعلق به گروهی از مایعهای طبیعی است که دارای GWP (پتانسیل گرم شدن جهانی) و ODP (پتانسیل تخریب ازن) برابر با صفر است.

3. ایمنی
آمونیاک یک مبرد منسجم است و همچنین در برخی از غلظت ها قابل اشتعال است. به همین دلیل است که باید با دقت مورد توجه قرار گیرد و تمام سیستم های آمونیاکی باید با توجه به ایمنی طراحی شوند. در عین حال، بر خلاف اکثر مبرد های دیگر، بوی مشخصی دارد که می تواند توسط انسان ها حتی در غلظت های بسیار پایین شناسایی شود. این نشانه هشدار دهنده حتی در مورد نشت آمونیاک جزئی است. در صورت ضرورت به کاهش بار آمونیاک، ترکیبی از آمونیاک و CO2 (به عنوان آبشار یا نمک) می تواند یک گزینه خوب و کارآمد باشد.

4. اندازه لوله های کوچکتر
در هر دو فاز بخار و مایع آمونیاک نیازمند لوله های کوچکتر نسبت به اکثر مبرد های شیمیایی است.

5. انتقال حرارت بهتر
آمونیاک دارای خواص انتقال حرارت بهتر نسبت به اکثر مبرد مایع بوده و بنابراین برای استفاده از تجهیزات با یک منطقه انتقال حرارت کمتری امکان پذیر است. در نتیجه هزینه ساخت و ساز گیاه پایین خواهد بود. اما چون این خواص نیز به کارایی ترمودینامیکی در سیستم کمک می کند، هزینه های عملیاتی سیستم نیز کاهش می یابد.

6. قیمت مبرد
در بسیاری از کشورها هزینه آمونیاک (در هر کیلوگرم) به میزان قابل توجهی کمتر از هزینه HFC است. این مزیت حتی با این واقعیت تقویت می شود که آمونیاک فاز مایع چگالی کمتری دارد. علاوه بر این به دلیل نشت آمونیاک به علت بوی بسیار سریع تشخیص داده می شود، از این رو هر گونه از دست رفتن بالقوه مبرد نیز کمتر خواهد بود.

آمونیاک یک مبرد منفرد نیست و عمدتا برای کاربردهای صنعتی و سنگین مناسب است. مسمومیت آمونیاک، اشتعال پذیری و سازگاری با مواد باید در نظر گرفته شود. در عین حال، جمعیت جهانی زیادی از سیستم های آمونیاک وجود دارد که در آن چالش ها با موفقیت مورد رسیدگی قرار می گیرند.

7. اطلاعات تماس